Poród przez cesarskie cięcie to najczęściej wykonywana operacja ginekologiczno-położnicza. Pozostaje po niej ślad w postaci blizny. Szew na skórze to tylko wierzchołek góry lodowej. Podczas operacji przerywana i zszyta zostaje, m.in. skóra, tkanka podskórna, powięź czy macica. Po porodzie przez cesarskie cięcie ważne jest wdrożenie poprawnej profilaktyki poporodowej i stopniowej pracy z blizną.
Blizna po cc, powstaje w miejscu uszkodzenia na skórze i w głębiej położonych tkankach. Proces powstawania blizny jest skomplikowany i długotrwały, dzielimy go na trzy etapy:
- 1 faza zapalna, trwająca do 5-7 dni, którą charakteryzuje ból, obrzęk, zaczerwienienie i ocieplenie tkanek
- 2 faza proliferacji, czyli faza wytwórcza, trwająca do 6-8tyg.
- 3 faza modelowania blizny, trwająca do 2 lat – w tym etapie dochodzi do zwiększania wytrzymałości blizny.
Bliznę w okresie ok.2 lat od porodu uznajemy za „świeżą”, więc jeśli zadajesz sobie pytanie czy na zgłoszenie się do fizjoterapeuty jest już za późno, to odpowiedź zawsze brzmi – NIE.
Najkorzystniej jest jak najszybciej rozpocząć rehabilitację blizny po cesarce. Lecz jeśli nikt Ci wcześniej nie powiedział o pracy z blizną, to pamiętaj, że w okresie „świeżej” blizny uzyskuje się najlepsze efekty.
Tak naprawdę niezależnie ile czasu minęło od porodu (nawet jeśli są to lata po porodzie) możesz rozpocząć terapię. Jednak po dłuższym czasie brak zmobilizowanej blizny może wiązać się z większymi zmianami i dłuższą terapią.
Należy pamiętać, że blizna po cc to nie tylko problem kosmetyczny. Jej dobry wygląd zewnętrzny nie jest równoznaczny z prawidłowym funkcjonowaniem tkanek brzucha po operacji. Jednocześnie zmieniony wygląd brzucha, np. wytworzenie się nawisu nad blizną, często pojawia się w wyniku przyrośnięcia blizny do głębszych tkanek.
Zrosty, czyli sklejenia się tkanek, powstają po każdej operacji. W trakcie gojenia się tkanki zrastają się ze sobą i początkowo zrosty stanowią ważną rolę w procesie zabliźniania się ran. Natomiast później, gdy powstaje ich zbyt wiele i zlepiają się z pobliskimi narządami i tkankami w obrębie jamy brzusznej i miednicy, mogą przyczynić się do pojawienia się dysfunkcji.
Nie zawsze odczuwamy skutki obniżonej ruchomości i elastyczności tkanek zaraz po powstaniu blizny. Konsekwencje mogą być odległe w czasie i lokalizacji.
Do najczęstszych dolegliwości po cesarskim cięciu należą:
- uczucie ciągnięcia, bolesności w obrębie blizny
- zaburzenia czucia
- ból w podbrzuszu
- zmiana postawy i wzorców ruchu, dolegliwości bólowe podczas ćwiczeń
- ból kręgosłupa lędźwiowego, w obrębie miednicy, bioder
- bóle w oddalonych częściach ciała poprzez przenoszenie się napięć powięzi i ograniczeń ruchomości tkanek – bóle kręgosłupa szyjnego, ramion, głowy
- ból w czasie współżycia
- bolesne miesiączki, których wcześniej się nie odczuwało
- endometrioza
- dolegliwości ze strony układu trawiennego czy moczowego
- problemy z zajściem w kolejną ciążę
Poprzez wprowadzenie odpowiedniej profilaktyki poporodowej i pracy z blizną minimalizujemy i zapobiegamy dolegliwościom, które mogą pojawiać się po porodzie przez cesarskie cięcie.
Praca z blizną poprzez techniki manualne, metody wspomagające jak kinesiotaping, bańki, wałek wieloigłowy oraz odpowiednio dobrane ćwiczenia powodują lepszą regenerację, przywracają ruchomość i elastyczność blizny oraz okolicznych tkanek. W terapii dążymy do jak najlepszej elastyczności i ruchomości, tak aby blizna stała się funkcjonalną i integralną częścią ciała.
Poprawna profilaktyka poporodowa stanowi ochronę rany i zapewnia jej prawidłową pielęgnację, tworzy również odpowiednie warunki do formowania się blizny i regeneracji całego ciała po okresie ciąży i po operacji.
Ważne jest, aby wszystkie kobiety po porodzie przez cesarskie cięcie zdawały sobie sprawę z mechanizmów powstawania blizny i konsekwencji, jakie mogą nastąpić po zaniedbaniu okolicy pooperacyjnej oraz świadome tej wiedzy podchodziły do profilaktyki poporodowej i pracy z blizną, jako do ważnego elementu powrotu do formy po urodzeniu dziecka i ochrony swojego zdrowia.
